Dous poemas de «Cidades» traducidos ao croata

CidadesO libro de poesía infantil Cidades, de Fran Alonso, estivo presente nas IX Xornadas das Linguas Iberorrománicas en Zadar (Croacia) con dous poemas que foron traducidos por dúas alumnas do Centro de Estudos Galegos na Universidade de Zadar e recitados nun acto poético sobre o espazo urbano que se celebrou o pasado 8 de maio.

A tradución dos poemas pode consultarse ou descargarse nesta ligazón.

 

Poemas sobre as cidades de Fran Alonso

(Traducións feitas por Magdalena Dermišek e Vedrana Mareljić, alumnas de Galego VI)

Texto 1:

A miña cidade pousa os beizos sobre o mar.
No inverno o mar é bravo,
perigoso, enleante ou traidor
e o sal abre feridas nos beizos da cidade.
No verán, o mar asubía
cancións de amor que os mariñeiros repiten nas tabernas
e o sal pica quente e agarimoso.
O mar lambe cos seus beizos as rúas da cidade.

Moj grad počiva svoje usne nad morem.
U zimi je more divlje, opasno, lažljivo ili izdajica
i sol otvara rane na usnama grada.
U ljeto, more fićuka
ljubavne pjesme koje mornari ponavljaju u kavanama
i sol pecka topla i nježna.
More liže svojim usnama gradske ulice.

 

Texto 2:

Na miña cidade,
vertixinosa,
empinada,
con rúas que soben e baixan
e baixan e soben a outras rúas,
os autobuses son preguiceiros, cansos e torpes,
e deixan tras de si un ronsel de fume.
Os autobuses son coma elefantes vellos,
coma camelos esgotados e vencidos,
e velos, ou sentilos desde a ventá,
prodúceme unha tristura animal
que nunca podo reprimir.

U mom gradu,
vrtoglavom,
strmom, s ulicama koje se penju i spuštaju i spuštaju
i penju do drugih ulica, autobusi su lijeni, umorni i nespretni,
i ostavljaju iza sebe trag dima.
Autobusi su kao stari slonovi,
kao iscrpljene deve koje su se predale,

i vidjeti ih ili osjetiti ih s prozora,
budi životinjsku tugu
koju nikad ne mogu potisnuti.